Tam tamına 4 yıl oldu annem benden gideli.. Gidişiyle neler
değişmedi ki.. Hayatımda çok şey değişti..
Ama ben onu her an anmaktan,hatıralarıyla
avunmaktan,öğrettiklerini uygulamaktan vazgeçmedim..Onunla yaşarken öğretmeye
çalıştığı şeyler bir kulağımdan girer diğerinden çıkar sanırdım,oysa ki annem
belli etmeden çıkacak kulağımı görünmez el olup tıkamış.. Her bir şeyi onun
gibi yaparken öğütleri aklıma geldiğinde fark ettim.
Ama benim gözlerim onu aramaktan vazgeçmedi. Hala daha yolda
onun boylarında kapalı bir kadın görsem annem diyip sarılasım geliyor..Bazı
dizilerdeki anneanne yada babaanne karakterinin yaptıklarından hoşlanmasam da
heh annem geldi diyorum. Bazen hiçbirine gerek kalmıyor Tuanamın otoriter
hareketleri zaten annem adeta el vermiş hala yanımda dedirtiyor..
Ben ölenlerimi öldü diye kabul etmem bunu herkes bilir. Bir
gün bir yerde buluşacağımızı bilirim. Fakat beni üzen taraf fani dünyada
yaşadığımız ayrılıktır. Yaşadığımız mutlu anlara ortak olamamaları, yaşadığım
üzüntümde ağlayacağım omuzlarını bulamamamdır. Ayrılık zor ayrılık..
Canım annem gidişin bende çok yara açsa da hala beni bir
yerlerden kolladığını ,koruduğunu,hala dualar yolladığını hissetmek inan bana
güç veriyor. Mekanın cennet olsun ,kabrin nurlarla dolsun benim güzel arko
kokulu yarim..
