Uzun zaman oldu yazmayalı,Sizlerle dertleşmeyeli,konuşmayalı
Eeeee nasılız bakalım. Alışabildik mi? Ölümlere,Teröre,Şehitlere,Tecavüzlere,Kadın
cinayetlerine..
Valla ne yalan söyleyeyim.Belli bir zaman sonra insan
alışıyor ama alışmamamız gerekiyor gün geçiyor balık hafızası gibi unutuyoruz. Unutmamalı
ve unutturmamalıyız ki her şeye bir çare bulunsun sonu gelsin.
Yazmadığım zamanlarda uzun uzun boş kalıp düşünmeye öyle
çok zamanım oldu ki bol bol cümleler biriktirdim içimde. İnsan ne kadar çok
şeye alışıyor anlatması kolayken yaşanırken ne kadar da zor olduğunu anlıyor
insan.
Gün geliyor ki doğuyorsun bilmediğin ellere bilmediğin
gözlere merhaba diyorsun. İçinden çıktığın su dolu korunaklı dünyanın bir anda
son bulup birinin seni içeriden karanlıktan aydınlığa çıkardığını sanıyorsun. Önce
korkuyorsun ve kendine getiren ilk darbeyle ağlamayı öğreniyorsun. Sonra güzel
sözler şefkatli bir kucak ve sesle yatışmayı öğreniyorsun. Bir an geliyor
acıkmayı öğrenip sana verilene sarılıp açlığını gidermeyi öğreniyorsun. Büyüdükçe
hayatın ilk başlarda yaşadığın o ilk anların sana devamlı ziyaret ettiğini
görüyorsun. Emeklemeye çalıştıkça bocaladığını ,yürümeye çalıştıkça defalarca
düştüğünü, inatla hedefine ulaşmak için ayağa kalktığını öğreniyorsun. Zamanla
hayatın acımasızlığı sana bir çok şeyi öğretiyor aslında. Ağlayarak istemeyi,
şefkati bulunca avunmayı,acıkınca acımasızca önündeki her engele rağmen
açlığını doyurmayı. Seni düşürmeye çalışan bir çok engele rağmen dimdik ayağa
kalkmayı öğreniyor insan. Herkes zamanla öğreniyor. Ve insanoğlunun en kötü
huyu da ben kendim öğrenirim demesi. E be kardeşim madem kendin
öğrenceksin neden o zaman tecrübeleri
dinler hak verirsin. Madem dediklerimi uygulamazsın neden beni dinlermiş gibi
yaparsın değil mi.. Bu bambaşka bir konu.
İşte böyle bir dünyada her bir haltı öğreniyor insan.
İyisi ile kötüsü ile yaşıyor elinden geldiğince. Ben bu hayatta yaşayabileceğimin
en fazlasını yaşadım ve hala daha yaşamaya devam ediyorum. Öğrenmem gerekenlere
bitene kadar da yaşayacağım. Her tecrübeyi dinlemeli ve her bir tecrübeyi bir
yere not etmeliyiz. Hayatımızda yaşamasak ta birgün birinin işine yarayabilecek
bilgileri bir yerlerde biriktirmeliyiz. Yazmalıyız çünkü unutuyoruz. Yazmalıyız
çünkü SÖZ UÇAR YAZI KALIR. Sınandığımız
dünyada her yaşanılan tecrübe bir sonraki kuşak için yararlı bir bilgi
olabilir. Kötü olana alışmamalı alıştırmamalı,Yazmalı hatırlatmalı ve
çarelerini bulup çıkarmalıyız. Acımasızlıklara rağmen bana göre tek bir güçlü
silah var. O da SEVGİ. Dünyanın her bir zerresini Rabbimin yarattığı her bir şeyi sevmeliyiz. Ölümü bile
verirken rabbimin bildiği bir şey var. Hayattan o yüzden verilen her cezadan
bir ders, yaşadığımız her bir güzellikten de şükür çıkarmalıyız.
Son olarak lütfen unutmayın,yazın.. Aklınıza gelebilecek
her türlü yararlı bilgiyi yazın. Size artık yaramasa da mutlaka yarayacak bir
insan vardır. Ülkemizin içinde bulunduğu durumdan bir an evvel kurtulmamız için
yazın. Olanları hatırlatın. Onca şehitin kanının boşa gitmemesi için yazın.
Gelecek nesillerimiz için yazın. Birlik için beraberlik için yazın.