ARKO KOKULU YARİM

Tam tamına 4 yıl oldu annem benden gideli.. Gidişiyle neler değişmedi ki.. Hayatımda çok şey değişti..

Ama ben onu her an anmaktan,hatıralarıyla avunmaktan,öğrettiklerini uygulamaktan vazgeçmedim..Onunla yaşarken öğretmeye çalıştığı şeyler bir kulağımdan girer diğerinden çıkar sanırdım,oysa ki annem belli etmeden çıkacak kulağımı görünmez el olup tıkamış.. Her bir şeyi onun gibi yaparken öğütleri aklıma geldiğinde fark ettim.

Ama benim gözlerim onu aramaktan vazgeçmedi. Hala daha yolda onun boylarında kapalı bir kadın görsem annem diyip sarılasım geliyor..Bazı dizilerdeki anneanne yada babaanne karakterinin yaptıklarından hoşlanmasam da heh annem geldi diyorum. Bazen hiçbirine gerek kalmıyor Tuanamın otoriter hareketleri zaten annem adeta el vermiş hala yanımda dedirtiyor..

Ben ölenlerimi öldü diye kabul etmem bunu herkes bilir. Bir gün bir yerde buluşacağımızı bilirim. Fakat beni üzen taraf fani dünyada yaşadığımız ayrılıktır. Yaşadığımız mutlu anlara ortak olamamaları, yaşadığım üzüntümde ağlayacağım omuzlarını bulamamamdır. Ayrılık zor ayrılık..

Canım annem gidişin bende çok yara açsa da hala beni bir yerlerden kolladığını ,koruduğunu,hala dualar yolladığını hissetmek inan bana güç veriyor. Mekanın cennet olsun ,kabrin nurlarla dolsun benim güzel arko kokulu yarim..