Hayat Devam Ediyor...

Hayırlı Cumalar Herkese..

              Cuma günleri biraz karışık olur duygularım. Hissettiklerim ne mutluluktur. Ne de üzüntüdür. İçim acır.boğazımda bir düğümle kalbimde bir yumru ile uyanırım.

              Bugün içinizi karartmak istemiyorum. Sadece Bir cuma günü annemden ayrıldığım toprağa verdiğim için bu günün içsel karışıklığı bendeki. İlerleyen saatlerde normale dönerim.

              Sevdiklerimizi kaybetmeye alışırmı sizce insan ? Maalesef ki acı gerçek alışıyoruz. Daha doğrusu HAYAT DEVAM EDİYOR. Gerçekten öğrendiğimiz hatta her sıkıntıda bile hayatta kaldıysak en çok güç veren arkasına gölgesine sığındığımız üç köklü ağaç gibidir. Hayat Devam Ediyor. Bazen ne düşünüyorum biliyormusunuz fazla sevmemek lazım, fazla alışmamak lazım,sonra bir bakıyorsun kayıp gidiyor elinizden...
            Diyeceksin ki madem bu kadar etkiliyor ölüm insanı peki nasıl yaşayabiliyor insan. Ölenle ölünmez azizim... Yeniden kendine başlangıçlar yaparsın. yeniden tutunacak dal ararsın.. Sebepler yaratırsın yaşamaya.. Herşey o kadar uğraştırıcı hale gelirki Rabbim sadece senin için karıştırır ki hayatı çözerken acından uzaklaşırsın. Matematiği hayatının heryerinde yaşarsın.Ben annemin ölümünde nasıl ayakta kalacağımı bilemeyeceğimi sanardım. herşeyimi annem yapardı. Evin küçük kızıydım çocuğum olmasına rağmen. ev hanımlığını pek yapmazdım.Çocuğumla ilgilenir,derslerini yaptırır temel düzenini yaratır diğer yemekmiş v.s. işleri annem yapardı. Temizliği haftasonu ben yapardım. ütü v.s. ben yapardım. Ama açıkçası bunlardan ziyade her karar alacağımda anneme sormadan açıkçası birşey yapamazdım.. Resmen bağımlıydım..Bağımlılık ile ilgili başka zaman geniş çapta bir yazı yazıcam fakat konuyu saptırmadan devam edeyim. Dedim ya bağımlıydım diye. Annemsiz asla bir şey yapamazdım. Ama ne gerekiyor hayatta biliyormusunuz öncelikle insanın kendi ayakları üzerinde durması gerekiyor..Ve hayat bunu bir şekilde öğretiyor. Göründüğüm gibi anakuzusu da değilim. Öyle pamuklar içinde bir hayat sürmedim. çocukluğumdan bu yana bir çok sıkıntı yaşadım. Ama çok şükür ki allah gerçekten insana dayanılmayacak acı vermiyor.Hele ki ölüm acısı zor olsada zaman geçiriyor. Dedim ya hayat devam ediyor. İşte ben alışık olmadığım diğer sorumluluklarla uğraşmakla onlar boğuşmakla o zaman geçti. Zaman geçince nasıl oluyorsunuz biliyormusunuz böyle 1 sene ölen insanı şaka yaptığını sanki bir yerden çıkıp geleceğine kendinizi inandırıyorsunuz. Sonra zaman geçiyor ve o kişinin gelmeyeceğini kabul edip yolla başka taraftan devam ediyorsunuz. Bu sefer öldüğünü kabul etmiyoruz. Bana göre ki bence doğru olan bu ölünce gerçek dünyada kavuşacağımız için mekan değiştirdiğini kabul etmek.

            Evet bundan sonra kabullenmeleri bitirdikten sonra sadece yanında olmadığı ve görmesini istediğiniz şeylerde birlikte olamamanın verdiği içsel üzüntü yanınızda hep çanta gibi taşıyorsunuz..
            Bazen annem gibi giyinmiş onun boylarında, onun yürümesine benzeyen baş örtüsünü onun gibi bağlamış bir teyze gördüğümde durup böyle onun geçisini seyrederim. Onun olmadığını adım gibi bilsemde sadece özlemden kaynaklı iç geçiririm. Kadın deseki kızım manyakmısın ne bakıyorsun..Haklı..

            Neyse biliyorum içiniz sıkıldı.. :))) Sıkmayın.. Sadece herşey yoluna giriyor.. Allah sizlere hayata devam edebilmeniz için bir sürü karışıklık çıkarıyor. Bir yandan sizi üzerken üzülüp yoluna devam etsin unutsun acısı dinsin kulum der ve sebepler sunar. Rabbimde bize kıyamaz işte...

            Evet ne diyoruz bugün Hayat Devam Ediyor. Ve napıyoruz.. Yine uyandık çooook şükür ki. Elimizde olanlara.. Bize verdiklerine,Aldıklarına vereceklerine Herşeye...


            Hayırlı cumalar.. Takipte kalın.Hoşça kalın...