Her Perşembe ve Cuma benim annemin yokluğunun en çok içimi
acıttığı günler. Her seferinde yaşasamda kimseye belli etmeden içimde yaşarım.
Anne olmak zor iş ya. Herkes anne olamıyor. Annelik bana göre çocuğu bir
yerinden çıkarıp atmakla anneyim denmiyor.
Konuyu açmak gerekirse annemi anlatınca anlayacaksınız.
Benim annem çoook zor bir hayat geçirdi. Çocukluğunda onu önce annesi bırakıp
gitti. Hep ‘’ bir karlı gündü koştum annemin arkasından anne dedim beni de
götür dedim ayaklarım karların üstünde alamam dedi ve öylece bırakıp gitti ‘’
diye anlatırdı. Bir çocuğun anne babasının ayrılması ve seçim bile yapamadan
sadece babayla kalışı,üzerine üvey anne gelmesi. 8 yaşındaki çocuk ev
işlerinden,yemek yapmaktan ne anlar. Üvey annenin babasına saçma sapan
bahanelerle dövdürmelerimi dersin, yetmiyormuş gibi abisinin de dayak atmasıyla
beraber sevgisiz büyüyen küçücük bir kız çocuğu L.
Hala dedemden nefret ederim. Annem anneannemle yıllarca küs yaşadı. Uzunca
zaman affedemedi. Çünkü bir anne ne yapıp edip evladını yanına almalıydı.
Dayaktan nenesine kaçan o küçük kız, onlara göre yakında kocaya kaçardı. Çünkü
üvey anne öyle doldurmuştu babayı. Tabii annem daha 13 yaşında zorla 30 yaşında
biriyle evlenmek zorunda kalmış. Daha regl olmamış bir çocuk ne bilsin
evlenmenin ne olduğunu. Daha fazla detaylarını anlatmadan bu acı dolu
zamanlarını atlamak gerek. Annemin babamla evlenmesi bile kadının ne kadar
talihsiz olduğunu gösteriyor. Benim babam çok evli.fakat annemi bir akraba
düğününde beğenince her şeyi gizlemişler. Annemi kandıran yine bir kadın olmuş.
Bir insan kocası için nasıl başka bir kadına ben ablasıyım bunun karısı öldü 3
büyük çocuğu var der ki. Sanırım ya çaresizlik,ya da aşırı sevgi. Esmaannemi bu
konuda hala anlayamam. Ama ben hiçbir zaman ondan bir üvey annelik görmedim.
Tam tersine bugün acı bir haberini duysam en az annem kadar acı çekeceğimi çok
iyi biliyorum. Allahım korusun onu. Ama bir gün olacak. Sonuç annem başından
bir evlilik geçmiş o evlendirdikleri adamdan çok çekmiş. Adam sonunda veremden
ölünce genç yaşta dul kalmış. Babamdan da etkilenmiş. Rahmetli yakışıklı adamdı
Allah var. Durumu da iyi. Tamam demiş annem ama dili yandığı için imam nikahı
ile evlenmiş önce. Ama sonra acı gerçekler maalesef ki ortaya çıktığında abime
hamile kalmış çoktan. Önce rahmetli abim, sonra ben olmuşum. Babam kanserden
öldü. Ben 4 yaşındayken. İstanbul gibi
bir yer de annem iki çocuğunu tek başına
yetiştirdi. Öyle yanında babası anası vs. hiçbir akrabası olmayan tek başına
dul bir kadın. Ne zorluklar içinde bizi büyütmeye çalıştı. O yüzdendir ki.
Anneme kolay kolay laf ettirmem. Edenleri de annemin geçtiği yollardan geçmesini
dilerim. Öyle ben anneyim demekle olmuyor. Şimdi söyleyin ANNE nedir.
Anne demek FEDAKARLIK,ŞEFKAT,HUZUR,SIĞINILAN LİMAN,YAŞADIĞI TÜM
SIKINTIYA RAĞMEN EVLADI İÇİN AYAKTA DİMDİK DURAN İNSAN,SENİ HERTÜRLÜ KÖTÜLÜĞE
KARŞI KOYACAK KADAR KORUYAN,HATTA VE HATTA CANINI ORTAYA KOYACAK KADAR. İşte
ben annemi örnek alırım. Herkesin yaşadıkları kendine fakat böyle örnekler
varken,bazı anneler hafif kalıyor. Ben bile annem gibi anne değilim. Anneliğimi
kendi içimde çok sorguluyorum. Çocuğum için elimden geleni yapmaya çalışıyorum.
En önemlisi de annemin maalesef ki yaşayamadığı ve bize de veremediği aile
olabilmek olgusunu verebilmeye çabalıyorum. Çünkü bu kader zincirini birinin
kırması lazımdı. Kız çocukları annenin kaderini yaşar derler ya. Tek yandığım
ne var biliyor musunuz ? Hayatı boyunca mutsuz yaşamış bir insana mutluluğu
anlatamadım. Mutlu olduğunu yada olması gerektiğini bir türlü anlatamadım.
Mutlu olduğu halde hala hep mutsuzdu. Gözünde hep buğulu bir hava vardı. Sanki
mutlu olsa her şey bozulacak. İnsan kendini hep şanssız,hep kaderi kötü gidecek
hissedermi. İşte annem hep böyle hissederdi.
Lütfen çocuklarınıza belki en güzel oyuncakları
alamazsınız,belki en lüks yerlerde yaşatamazsınız,belki en iyi okullarda
okutamazsınız ama lütfen lütfen onunla mutlu olmaya çalışın.Mutluluk aile
olmakla başlar. Sevgiyle büyüyen çocuğun başaramayacağı hiçbir şey yok. Sevgisiz
büyüyen çocuk görüyoruz sokaklarda . çocuklarınıza maddi materyaller yerine kendi sevginizle verdiğiniz vakitle
ikinizin kahkahalarla geçirdiği dopdolu günler armağan edin. Bugünlük bu kadar.
Hayırlı cumalar.
Annem umarım mutlusundur oralarda huzurlusundur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder