ÖĞRENDİM Kİ...

Uzun zaman oldu yazmayalı,Sizlerle dertleşmeyeli,konuşmayalı

Eeeee nasılız bakalım. Alışabildik mi? Ölümlere,Teröre,Şehitlere,Tecavüzlere,Kadın cinayetlerine..

Valla ne yalan söyleyeyim.Belli bir zaman sonra insan alışıyor ama alışmamamız gerekiyor gün geçiyor balık hafızası gibi unutuyoruz. Unutmamalı ve unutturmamalıyız ki her şeye bir çare bulunsun sonu gelsin.

Yazmadığım zamanlarda uzun uzun boş kalıp düşünmeye öyle çok zamanım oldu ki bol bol cümleler biriktirdim içimde. İnsan ne kadar çok şeye alışıyor anlatması kolayken yaşanırken ne kadar da zor olduğunu anlıyor insan.

Gün geliyor ki doğuyorsun bilmediğin ellere bilmediğin gözlere merhaba diyorsun. İçinden çıktığın su dolu korunaklı dünyanın bir anda son bulup birinin seni içeriden karanlıktan aydınlığa çıkardığını sanıyorsun. Önce korkuyorsun ve kendine getiren ilk darbeyle ağlamayı öğreniyorsun. Sonra güzel sözler şefkatli bir kucak ve sesle yatışmayı öğreniyorsun. Bir an geliyor acıkmayı öğrenip sana verilene sarılıp açlığını gidermeyi öğreniyorsun. Büyüdükçe hayatın ilk başlarda yaşadığın o ilk anların sana devamlı ziyaret ettiğini görüyorsun. Emeklemeye çalıştıkça bocaladığını ,yürümeye çalıştıkça defalarca düştüğünü, inatla hedefine ulaşmak için ayağa kalktığını öğreniyorsun. Zamanla hayatın acımasızlığı sana bir çok şeyi öğretiyor aslında. Ağlayarak istemeyi, şefkati bulunca avunmayı,acıkınca acımasızca önündeki her engele rağmen açlığını doyurmayı. Seni düşürmeye çalışan bir çok engele rağmen dimdik ayağa kalkmayı öğreniyor insan. Herkes zamanla öğreniyor. Ve insanoğlunun en kötü huyu da ben kendim öğrenirim demesi. E be kardeşim madem kendin öğrenceksin  neden o zaman tecrübeleri dinler hak verirsin. Madem dediklerimi uygulamazsın neden beni dinlermiş gibi yaparsın değil mi.. Bu bambaşka bir konu.

İşte böyle bir dünyada her bir haltı öğreniyor insan. İyisi ile kötüsü ile yaşıyor elinden geldiğince. Ben bu hayatta yaşayabileceğimin en fazlasını yaşadım ve hala daha yaşamaya devam ediyorum. Öğrenmem gerekenlere bitene kadar da yaşayacağım. Her tecrübeyi dinlemeli ve her bir tecrübeyi bir yere not etmeliyiz. Hayatımızda yaşamasak ta birgün birinin işine yarayabilecek bilgileri bir yerlerde biriktirmeliyiz. Yazmalıyız çünkü unutuyoruz. Yazmalıyız çünkü SÖZ UÇAR YAZI KALIR.  Sınandığımız dünyada her yaşanılan tecrübe bir sonraki kuşak için yararlı bir bilgi olabilir. Kötü olana alışmamalı alıştırmamalı,Yazmalı hatırlatmalı ve çarelerini bulup çıkarmalıyız. Acımasızlıklara rağmen bana göre tek bir güçlü silah var. O da SEVGİ. Dünyanın her bir zerresini Rabbimin  yarattığı her bir şeyi sevmeliyiz. Ölümü bile verirken rabbimin bildiği bir şey var. Hayattan o yüzden verilen her cezadan bir ders, yaşadığımız her bir güzellikten de şükür çıkarmalıyız.

Son olarak lütfen unutmayın,yazın.. Aklınıza gelebilecek her türlü yararlı bilgiyi yazın. Size artık yaramasa da mutlaka yarayacak bir insan vardır. Ülkemizin içinde bulunduğu durumdan bir an evvel kurtulmamız için yazın. Olanları hatırlatın. Onca şehitin kanının boşa gitmemesi için yazın. Gelecek nesillerimiz için yazın. Birlik için beraberlik için yazın.

UNUTMAYALIM,UNUTTURMAYALIM…